مترسک

یک بار به مترسکی گفتم : " لابد از ایستادن در این دشت خلوت خسته شده ای. "

گفت : " لذت ترساندن  عمیق و پایدار است ، من از آن خسته نمی شوم."

دمی اندیشیدم و گفتم : " درست است ؛ چون که من هم مزه ی این لذت را چشیده ام. "

گفت :  " فقط کسانی که تن شان از کاه پرُ شده باشد این لذت را می شناسند."

آنگاه من از پیش او رفتم ، و ندانستم که منظورش ستایش از من بود یا خوار کردن من ؟

یک سال گذشت و در این مدت مترسک فیلسوف شد. هنگامی که باز از کنار او می گذشتم دیدم دو کلاغ دارند زیر کلاهش لانه می سازند.

کتاب : دیوانه

نویسنده : جبران خلیل جبران

حرفهای خودم :

به راستی که باید از آدم بی شعور و احمق ترسید!!