خوابگردها

در شهری که من به دنیا آمدم ، زنی با دخترش زندگی می کرد و هر دو در خواب راه می رفـتند.

یک شب که خاموشی جهان را فرا گرفته بود ، آن زن و دخترش که در خواب راه می رفـتند در باغ  مه گرفته شان به هم رسیدند.

مادر به سخن درآمد و گفت : (( تویی ، تو ، دشمن من ! تویی که جوانی مرا تباه کردی و زندگی ات را بر ویرانه های زندگی من ساختی ! کاش می توانستم تو را بکشم .))

پس دختر به سخن درآمد و گفت : (( ای زن منفور و خود خواه و پیر ! که راه آزادی را بر من  بسته ای ! که می خواهی زندگی من پژواکی از زندگی بی رنگ خودت باشد ! ای کاش می مردی ! ))

در آن لحظه خروسی خواند و هر دو زن از خواب پریدند.

مادر با مهربانی گفت : (( تویی ، عزیزم ؟ ))

و دختر با مهربانی پاسخ داد : (( بله مادرجان. ))

نویسنده : جـُبران خلیل جبران

کتاب : دیوانه

حرفهای خودم :

شاید خاموشی جهان همان لحظه ای باشد که دیر یا زود هر کسی با آن مواجه می شود و اینبار نه در رویا ، بلکه در واقعیت . پدر و مادر پیری که به نظر می رسد وبال گردن می شوند و موجب سلب آسایش ! باید ترکشان گفت و در پستویی پنهانشان کرد تا چشمی آنها را نبیند و چشم آنها ، چشمانی را ! محکوم به تنهایی و در واقع ، محکوم به حبس ؛ نه از نوع ابدی ، اما بدون ملاقاتی !

* * * *

این هم مطلبی راجع به مادر و فرزند . ( هر چند که چند روزی گذشته ، ولی خوب من عادت دارم پنجشنبه ها مطلب میذارم - شرمنده ) گرفتار کارهای دانشگام بودم.  امیدوارم این دو ماه تابستون بتونم هر هفته مطلب جالبی بذارم . از دوستای عزیزم بابت پیغامهاشون در اینجا و یاهو ( از 70 نفرتون ) ممنون. قسمت آرشیو مطالب هم یه سر و سامونی دادم . در قسمت بایگانی ، مطالب دسته بندی شده اند . دوست داشتید یه سرم اونجا بزنید . شاد باشید و شیرین کام !