مکافات ( ۲ )

از ناراحتی به خود می‌لرزید  : اون مرد کی بود ؟ !

زن لبخندی زد و گفت  : وای واسه من بلال گرفتی ؟ !

مرد بلال را پرت کرد توی آب دریا و فریاد زد  : گفتم اون کی بود ؟

زن چهره‌ای جدی به خود گرفت وگفت  : چیه داد می‌زنی ؟! مسافربود ، نشونی جاهای دیدنی شهر رو از من پرسید !

مرد نمی‌توانست باور کند . خرچنگ قهوه‌ای و بزرگی از کنار پای زن گذشت و تن به آب دریا داد .

ـ  پاشو برگردیم خونه !

و خودش راه افتاد .

ـ  چرا اینقدر عجله داری ، حالا نمی‌خواد اینقدر غیرتی بشی !

مرد ‌‌در هم ریخت ، برگشت تا سرش فریاد بزند . . .  اما تنها بود !

صورتش را میان دستهایش پنهان کرد ، احساس سرما کرد . هرچند نسیم خنک دریا آن قدر هم ‌سرد نبود ! قدم‌زنان طول ساحل را پیمود ،کمی آن سوتر بچه‌ها درآب شنا می‌کردند ، روزهای زیبای آخر خرداد بود و هوا مطبوع بود و دریا آرام و ماسه‌ها در انتظار تن برهنه‌ای بودند تا در زیر نورخورشید بسترش باشندتا اینکه برنزه شود . زنش همیشه دوست داشت تا در زیر نور آفتاب پوست سفیدش را برنزه کند !

ـ  مگه خل شدی؟!

ولی همچنان زن اصرار کرد . او ادامه داد  : مگه نمی‌بینی اینجا کلی آدم میان و میرن ؟ ! می‌خوای لخت بشی ؟ !

ـ  خب چندتا چوب بکار و چند تا پارچه بهش وصل کن تا یه پرده درست بشه ، اون وقت من می‌رم توی اون ، تو هم از بیرون مواظب باش .

ـ  امکان نداره ! !

ـ  فقط یکی‌دوساعت !

ـ  نه ، امکان نداره !

زن اصرار کرد .

ـ گفتم که امکان نداره !

از جایش برخاست تا اورا به خانه برگرداند . . . اما تنهابود !

صدای اتومبیلی او را به خودآورد . روبروی دکه بلالی پیرمرد ، توقف کرده بود . زن و مرد جوانی از آن پیاده شدند ، مرد به سمت دکه رفت و زن سمت ساحل آمد ، چندقدمی او ایستاد . نمی‌خواست به او نگاه کند اما توجه‌اش را جلب کرد . زن گره ‌روسری‌اش را باز کرد . نسیم منتظر ربودن روسری‌اش بود و زن دستپاچه شد و گوشه‌های روسری را در دستش فشرد . مرد می‌توانست لذت‌ رها شدن به دست نسیم را در زن تجسم کند . چنددقیقه بعد زن متوجه او شد و گوشه‌های روسری را به هم گره زد ، آنگاه نگاهی به شوهرش انداخت که هنوز کنار آلاچیق منتظر آماده شدن بلالها بود . نگاهی به مرد انداخت و به سمت او آمد .

ـ  آقا ببخشید ، این طرفها جای مشخصی برای شنا کردن وجود داره ؟ !

ـ  آره ، ولی معمولاً تا  اول تابستون نجات غریق نداره !

بعد با انگشت اشاره ، سمت راست ساحل را به او نشان داد و گفت  : اون چادرها رو می‌بینی ، اونجا محل شنای خانمها هستش ، اما فکر نمی‌کنم فعلاً برای شنا اجازه بدهند !

ـ  حتی نمی‌شه آفتاب هم گرفت ؟ !

ـ‌  نه ، ولی می‌تونین چند تا چوب بکارید و چندتا پارچه بهش وصل کنید تا یه چادر درست بشه  اونوقت شما برید توی اون و شوهرتون از بیرون مواظب باشه !

زن سرش راپایین انداخت ، صورت سفیدش به سرخی زد و مرد از شرم او خجالت کشید ! مردی به آنهانزدیک شد .

ـ  عزیزم نمیای بریم؟ !

شوهرش بود ، زن رو به او کرد و گفت  : آه ، تویی ! 

و بعددستش را روی شانه شوهرش گذاشت و با دست دیگرش به چادرهای دور دست اشاره کرد و گفت  : اون چادرها رو می‌بینی ؟ می‌ریم اونجا ؟ مال شنای خانم هاست !

ـ  باشه هر چی تو بگی !

مرد گونه‌ی سفید زن را بوسید و با هم به سوی ماشینشان برگشتند . او که در تمام این مدت در بهت مانده بود ، وقتی به خود آمد که ماشین آن‌ دو از ساحل دور می‌شد .

 ازخود پرسید : « آیا شوهرش مرا نیز دیده ‌بود ؟ ! ››

ـ  تو چرا  اینقدر  به من شک داری ؟ !

ـ  من دوستت دارم !

ـ  ولی تو به من شک داری ؟

ـ  من می‌خوام تو فقط مال من باشی !

ـ  مگه اینطور نیست ؟ !

می‌خواست بگوید « نه » ، ولی مطمئن نبود ، اما گفت !

زن شیون کشید و دستهایش را کوبید روی صورت سفیدش ، رد سرخی از جای ‌تماس دست بر صورتش باقی ماند . اما او بی‌تفاوت فقط نگاه کرد . هیچ حسی در او وجود نداشت ، نه شقاوتی و نه شفقتی .

زن فریاد زد : دیگه نمی‌تونم تحمل کنم ، خودم رو می‌کشم !

او خودش بود و هم خودی درمیان نبود . زن به آب زد ، او بی‌هیچ حرکتی با نگاهش او را دنبال کرد که شیون ‌زنان خود را به دست اموج داده‌ بود ، موج سهمگینی به سمت زنش می‌آمد ، او نظاره می کرد . در یک لحظه زنش از نگاه او محو شد . هیچ حرکتی نکرد . لحظه‌ای بعد زن چندمتر جلوتر از او فریاد می‌کشید و کمک می‌خواست ، لحظه‌ای در زیر موجی ناپیدا می گشت و ثانیه‌هایی بعد ابتدا دستهایی ملتمس نمایان می‌شد و بعد صورتی که موهای خیس و پریشان ، پریشانترش می‌ساخت ، دیده‌می‌شد. مردخود را به موج سپرد ، خودرابه زن رسانید و تن بی‌رمق او را بر بستر ماسه‌ای ساحل خواباند . زن بی‌رمق درحالی که آب شور را قی می‌کرد نجواکرد : من همیشه تو رو دوست داشتم !

مرد خیره به او نگاه می‌کرد ، عاری از هرحسی ! نیشخندی زد ، هرچند شفقتی درمیان نبود ، اما نه ازروی شقاوتی ، آرام گفت : نه ، نه تو دوستم نداری ! !

دیگر تفاوتی نداشت ، زن چشمهایش رابسته بود . پیش از آنکه حرف شوهرش به پایان برسد ، مرده ‌بود ! او بی‌هیچ احساسی نشسته بود ، چند نفری که ‌از دور غرق شدن زن را دیده‌بودند ، خود را به شتاب به‌آنجا رسانیده‌بودند . اما زن مرده‌بود !

بازجویی‌ها که تمام شد ، اورابی گناه شناختند . باخود گفت : « وقتی از نظرقانون مرتکب گناهی نشدم ، چرابایدخودم را سرزنش کنم ؟ ! ›› به دریا نگاه کرد ، چه بسیار آدمهایی را که بلعیده ، اما همچنان آرام ، موج می‌زد !

 « اما  . . . واقعاً مرا دوست داشت ؟ ! چطوری ؟ . . .  شاید من بی‌جهت شک می‌کردم  ، نه ، نه ! . . . اما شاید ، نه ، نمی‌دونم ! . . . »

 سرش را درمیان دستهایش گرفت ، بغض گلویش را می‌فشرد ، دلش می‌خواست بگرید .

برخاست ، زن در آب التماس می‌کرد ، دیگر تحمل نکرد و شیون ‌زنان گریست ، و باز هم گریست ! دستهای زن از آب بیرون آمد و بعد موهای پریشانش . موج موهایش را کنار زد ، زن لبخند زد و تمام چهره‌اش نمایان شد ! مرد به آب زد تا زنش را درآغوش بگیرد و نجاتش دهد . لحظه‌ای بعد ، زن او را در آغوش خود گرفت . او از هرحسی خالی شد وتنها مردمی را می‌دید که مضطرب به آب می‌زدند تا مردی را نجات دهند ! و کارآگاهی که تا ساعتی دیگر درپی علت مرگ به ساحل می‌آمد !

نوشته : فریاد عیسی چراتی